هرساله تیترهایی مشخص از سوی منافقین در حمایت از قشر زحمتکش معلم انتشار می یابد؛ از «مرگ خاموش معلم» تا ده ها تیتر چشم نواز!!! دیگر...
شکی نیست قشر فهیم معلم مطالبات بحقی دارد که در بحبوحه کش و قوس های سیاسی کمرنگ شده و کمتر به آن پرداخته شده است؛ اما هدف نفاق از تیترهای ثابت هرساله چیست؟
آیا اعلان مطالبات از سوی فرهنگیان به منزله نومید شدن از نظام جمهوری اسلامی است؟ آیا تجمعات صنفی نشانگر قهر قشر معلم از نظام است؟ یا اینکه مطالبات صنفی یک حرکت طبیعی در همه نظام های مردم سالار دنیاست؟
بدیهی ست معلمان کشور همواره در خوشی و ناخوشی ها و علیرغم مطالبات به حق خود، پای نظام خود ایستاده اند و این مسئله را بارها و بارها در بزنگاه های گوناگون نشان داده اند.
حال سوال اینجاست؛ علت تیترهای حمایت گونه منافقین در ایام بزرگداشت مقام معلم چه می تواند باشد؟
شاید پاسخ را بتوان به دو دلیل مرتبط دانست: اول و عمده ترین دلیل، پاک کردن تاریخچه قساوت خود نسبت به معلمان؛ دوم موج سواری بر مطالبات برحق فرهنگیان که کار همیشگی آنان است.
حافظه تاریخی ملت یادآوری می کند که در روز بزرگداشت مقام معلم سال 62، منافقین در دو شهر ایران اسلامی؛ هدایایی مشابه به دو معلم زحمتکش تقدیم کردند:
قاسم آذر ارجمند معلم لنگرودی که در چنین روزی با تهیه قرص نانی عازم خانه اش بود و در بین راه توسط دو منافق موتور سوار و با اصابت تیر به ناحیه گلو و قلب به شهادت رسید و کمیل فرزانگان مدیر مدرسه ای در شهر رضا که در همان تاریخ توسط بمب کارگذاری شده منافقین به شهادت رسید.
اینچنین است که منافقین همه ساله تلاش می کند تا با انتشار یادداشت هایی طویل خود را حامی معلمان نشان داده و جنایات خود را نسبت به معلمان پنهان نمایند؛ شیوه ای نخ نما شده که سال هاست برای ملت ایران و اقشار گوناگون منجمله فرهنگیان رنگ و بویی نداشته و ندارد.
البته حمایت منافقین از فرهنگیان به همین جا ختم نمی شود و 156 نفر از جامعه فرهنگیان از جمله مدیر، معاون، معلم، خدمتگزار و کارمند آموزش و پرورش در طول چهل سال عمر انقلاب اسلامی در جای جای ایران عزیزمان طعم این هدایا را چشیده اند.
