سازمان مجاهدین خلق ایران - خائنان پلید
سال 1367 منافقینی که در زندان بودند به
صورت تاکتیکی اعلام توبه کردند، اما پس از پذیرش قطعنامه و همزمان با حمله
منافقین به ایران از طریق قصر شیرین، این عده نیز در زندان آشوب کرده و
شروع به آتش زدن زندان کردند تا به زعم خود و با رسیدن منافقین به تهران٬
پروسه اشغال تهران را کامل کرده و کار را یکسره کنند. به دنبال این اقدام
منافقین بود که امام فرمودند: آنهائی که بر سر موضع نفاق هستند مهدورالدمند
و باید محاکمه و مجازات شوند.
به دنبال آن و با نظر خواهی از حضرت امام (ره) در این خصوص ، ایشان حکمی به این شرح صادر کردند :«از آنجا که منافقین خائن به هیچ وجه به اسلام معتقد نبوده و هرچه می گویند از روی حیله و نفاق آنهاست و به اقرار سران آنها،از اسلام ارتداد پیدا کرده اند، باتوجه به محارب بودن آنها و جنگ کلاسیک آنها در شمال و غرب و جنوب کشور با همکاری های حزب بعث عراق و نیز جاسوسی آنها برای صدام علیه اعدام‌های سال 67 بر اساس حکم اسلام بود
ملت مسلمان ما و با توجه به ارتباط آنان با استکبار جهانی و ضربات ناجوانمردانه آنان از ابتدای تشکیل نظام جمهوری اسلامی تاکنون ، کسانی که در زندان های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می کنند محارب و محکوم به اعدام می باشند و تشخیص موضوع نیز در تهران با رأی اکثریت آقایان حجت الاسلام نیری دامت افاضاته ( قاضی شرع ) و جناب آقای اشراقی ( دادستان تهران ) و نماینده ای از وزارت اطلاعات می باشد، اگر چه احتیاط در اجماع است و همین طور در زندان های مراکز استان کشور رأی اکثریت آقایان قاضی شرع ، دادستان و یا دادیار و نماینده وزارت اطلاعات لازم الاتباع می باشد.
رحم بر محاربین ٬ ساده اندیشی است ، قاطعیت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول تردید ناپذیر نظام اسلامی است ، امیدوارم با خشم و کینه انقلابی خود نسبت به دشمنان اسلام رضایت خداوند متعال را جلب نمائید ، آقایانی که تشخیص موضوع به عهده آنان است وسوسه و شک و تردید نکنند و سعی کنند اشداء علی الکفار باشند . تردید در مسائل قضائی اسلام انقلابی نادیده گرفتن خون پاک و مطهر شهداء می باشد .والسلام ».
با صدور حکم اعدام در مورد منافقین و مرتدین از دین اسلام تردیدی نسبت به منافقین تازه دستگیر شده به وجود آمد که مرحوم سید احمدآقا طی نامه ای از امام، در خصوص افراد یاد شده نیز سؤال کردند و پاسخ امام در این مورد به این شرح بود:
«بسمه تعالی
در تمام موارد فوق هرکس در هر مرحله اگر بر سر نفاق باشد حکمش اعدام است.
سریعا دشمنان اسلام را نابود کنید. در صورت رسیدگی به وضع پرونده ها در هر
صورت که حکم سریعتر اجرا گردد همان مورد نظر است .»
قطعیت امام در برخورد با منافقین و سپس رسیدگی و صدور حکم در این مورد توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی تا آنجا مهم و قابل ذکر بود که توانست تا حد بسیار زیادی، بازوی عمل منافقین در جمهوری اسلامی را از پا درآورد، با این حال نکته قابل ذکر در این مورد این است که چنانچه تمام این حکم به اجرا می‌رسید، بسیاری از رفتارهای جنایتکارانه منافقین، بعد از تابستان سال ۶۷ به وقوع نمی‌پیوست و حداقل اینکه از شمار شهدای ترور کشور تا حد زیادی کاسته می‌شد، آمار خمپاره زنی‌های منافقین به مراکز مسکونی بسیار کاهش می‌یافت، جاسوسی‌های این فرقه برای اسرائیل کاسته می‌شد و شمار زیادی از ۲۵ هزار نفری که از مردم عراق توسط این فرقه به شهادت رسیدند، امروز در قید حیات بوده و زندگی می‌کردند. با این تفاسیر و با وجود حکم قاطع نظام اسلامی در مورد منافقین اعدام شده در سال ۶۷، باید به این نکته نیز اشاره کرد که در اجرای این حکم علاوه بر دستورات صریح اسلام برای مرتدین ، منافقین ، محاربین از دین خدا، تا حدودی نیز رافت اسلامی شامل بسیاری از منافقین شده بود و شاید تنها ایرادی که می‌توان تا حدودی به اجرای این حکم وارد دانست، رافتی بود که باعث شد عده‌ای از منافقین به چوبه دار سپرده نشوند تا بعدها دست این فرقه بیش از پیش به خون مردم بیگناه آلوده شود.
– بنابراین حکم امام براساس حکم اسلام بود، و یکی از اقدامات بموقع و بهنگام امام در آن برهه زمانی بود ، که بینش عمیق و درک آن بزرگوار را نشان میدهد.
منبع:
https://goo.gl/XNiYL7
