قربانیان فرقه (مهری موسوی)

زنده یاد مهری موسوی بصورتی مشکوک در آسایشگاه با قرص سیانور در دهانش فوت کرده بود. همان تهدیدی که همیشه مهوش سپهری (نسرین) مسئول اول انتصابی رجوی در نشستها و از جمله خطاب به همین خانم گفت که من سیانور را در دهان کسی که بخواهد از دستورات تخطی کند و خیانت کند می شکنم هر چند که کسی که به نقطه تخطی از دستورات برسد بایست خودش اینکار را بکند.
بتول سلطانی

خانم مهری موسوی از اعضای شورای رهبری سازمان بود. او فارغ التحصیل از دانشگاه های آمریکا و چند سالی نیز عضو تشکیلات انجمن های خارج کشور بود. مهری موسوی پس از سالیان، شناخت کافی از تشکیلات فرقه ای رجوی پیدا کرده و درحالیکه می دانست درخواست و اعلام جدایی از فرقه رجوی مساوی با حکم مرگ است با شجاعت درخواست کرد از آن تشکیلات جدا شود.

بدلیل این درخواست شجاعانه ماهها او را مورد اذیت و آزار قرار داده و اعتنایی به خواسته اش نمی کردند. ولی او همچنان بر روی خواسته اش اصرارکرده و در برابر فشارهایی که به او وارد می کردند مقاومت می کرد.

در سال ۱۳۸۱ او نیز به همراه مینو فتحعلی در یک جلسه جمعی با حضور رجوی مورد محاکمه قرار گرفته و شدیدترین تحقیرها و فشارها را به وی وارد آورند و حتی او را آنقدر کتک زدند تا مجبورش کردند از خواسته اش دست بردارد و عاقبت جلوی جمع اعلام کند که پشیمان شده و می خواهد همچنان “مجاهد” و در سازمان بماند. سپس او را از همه مسئولیت هایش خلع کرده و به کارهای سنگین در آشپزخانه فرستاده بودند. سرانجام در اوایل سال ۸۲ با ورود نیروهای امریکایی به اشرف بلافاصله وی را با قرص سیانور به قتل رساندند.

سپس با اطلاعیه ای مجهول که برای اعضای شورای رهبری خواندند گفته شده بود، “مهری موسوی به درخواست خودش ! با قرص سیانور در اعتراض به ورود نیروهای امریکایی! به اشرف خودکشی کرد و ما قبول کردیم که این کار را انجام بدهد و اینکار او را ارج گذاشته و او را شهید می نامیم. “

و در حالیکه او عاشق زندگی بود و دو سال تمام برای خروج از سازمان و تشکیلات جهنمی تلاش می کرد متاسفانه سرانجام موفق نشده و مظلومانه او را به قتل رساندند.
 

منبع: http://www.nejatngo.org/fa/post.aspx?id=16134#.V8Lo86KAgec