«آیا نامه هایی که دستگاه تبلیغاتی رجوی به نام زندانیان سیاسی منتشر می کند، واقعی هستند؟

بار دیگر فرقه شیاد رجوی از قول یک زندانی سیاسی به نام ابوالقاسم فولادوند، نامه ای نگاشته و روانه بازار کرده است. جالب اینجاست که رونوشت نامه را هم برای دفتر نخست وزیر ایتالیا در رم ، وزارت امورخارجه ایتالیا، سفارت ایتالیا در ایران ارسال کرده است!
یادآوری می شود پیش از این فرقه جاعل رجوی نامه ای از طرف سعید ماسوری نوشته است که شک و شبهه خوانندگان را نسبت به آزادی عمل زندانیان به دنبال داشت. در واکنش نامه پراکنی های رجوی، این سؤال پیش می آید که «آیا نامه هایی که دستگاه تبلیغاتی رجوی به نام زندانیان سیاسی منتشر می کند، واقعی هستند؟ این نامه ها جعلی و ساختگی نیستند؟
معمولاً نامه ها با ادبیات نوشتاری درون تشکیلاتی فرقه رجوی نوشته می شوند. گویی زندانی ساکن لیبرتی یا آلبانی، بنشین اورسوراواز پاریس است، با اطلاع کامل و آزادی عمل بالا به موازات اخبار جهانی به پیش میرود، از وسایل ارتباط جمعی، تلفن (صوتی، تصویری، ماهواره ای) با صرف قهوه و شیرینی استفاده می کند. لابد چند خدمه، مأمور و محافظ زندان نیز با او همکاری می کنند! مشمول هیچ محدودیت، مقررات و کنترلی نمی شود، صد درصد آزاد است تا هرچه رجوی به او دیکته می کند بنویسد و منتشر نماید. ولی اینطور نیست، در جعل نامه از سوی رجوی، سوءِ استفاده از نام و نشان زندانیان سیاسی اهداف پشت پرده رجوی برای به خطر انداختن جان زندانی، پرونده سازی، زمینه سازی برای مجازات اعدام (اعدام سازی) جای هیچ شک و تردیدی نیست.
هر زندانی امیدوار است روزی محکومیتش به پایان رسد و برای همیشه آزاد شود. هیچ گروه، فرقه، سازمان و حزبی حاضر نیستند موقعیت زندانی خود را به خطر بیندازند، جز رجوی که می بینیم همیشه در حال نامه نویسی و تکمیل سند جعلی برای زندانیان فریب خورده است. رجوی روزی از قول سعید ماسوری نامه می نوشت و امروز ابوالقاسم فولادوند و فردا محکومان دیگری.
وقتی رجوی برای تهیه یک خبر جعلی از سر و کول زندانیان بالا میرود، معلوم می شود، کسی حرفشان را نمی خواند، حنایشان رنگی ندارد، لذا مجبورند سراغ زندانیان سیاسی، قاچاقچیان و تروریست های انتحاری بروند، از قول آنها نامه بنویسند تا خوراک تبلیغات حقوق بشری علیه ایران را تهیه نمایند.
در گذشته های دور هرگاه نامه ای از یک سرباز روستایی به خانواده اش می رسید، تنها ملای ده آن را می خواند و جوابش را می نوشت. بعضاً از اقوام می خواستند وقتی به شهر رفتند، از نامه نویس های کنار خیابان بخواهند تا جواب نامه پسرشان را بنویسد و پست نماید. روابط کم و رسانه نایاب بود، تلفنی برای تماس نبود، بی سواد رایج و عمومی بود.
اما امروز عصر ارتباطات است، تلفن ثابت قدیمی و موبایل همراه ماهواره ای شده، از تلگراف خبری نیست و تلگرام حرف اول را می زند. ارتباط آسان، تماس سریع و سوءِ استفاده از امکانات موجود رایج است. عجبا، زندانی در زندان، بستنی و شیرموز می خورد ولی پیام و پیغامش فضای مجازی و اینترنتی را پر کرده است! در سایه شر و شوم رجوی، هر غیر ممکنی، ممکن است!
حال که رجوی نقش نامه رسان از زندان تا پارلمان اروپا را بخوبی بازی می کند، پس چه بهتر سری به زندان های دیگری چون گوانتانامو بزند تا خانواده زندانیان را خوشحال نماید، فریادشان را بگوش سازمان ملل و شکایتشان را به دفتر احمد شهید برساند. تروریست نامه رسان از جعل و جنایت هیچ کم ندارد و مظهر هر فریبکاری و خیانت است.
خائن هزار چهره، لحظه ای از جعل و جنایت علیه مردم ایران دریغ نمی کند، حاضر است برای چند دلار کثیف در قبال خبری دروغ، جان انسان ها را به خطر بیندازد.