سال 2015 میلادی فراز و نشیب های سیاسی زیادی در کل جهان وعلی الخصوص منطقه خاورمیانه بدنبال داشت، از مهمترین آنها می توان به پایان چندین دور مذاکرات هسته ای میان ایران و کشورهای غربی اشاره کرد که با یک توافق همه جانبه و فراگیر به اتمام رسید. موضوع سوریه، جنگ در آن کشور و تبعات آن که شامل پیوستن تروریست ها از کشورهای غربی و سیل پناهندگان برای مهاجرت به اروپا را می توان یکی دیگر از موضوعات مهم در این سال ذکر کرد. همچنین جنگ در عراق و سایر کشورها با داعش، موضوع جنگ در یمن به رهبری عربستان سعودی هم یک موضوع مهم و تأثیرگذار در این سال می باشد، اما مجاهدین خلق در این سال میلادی تکاپوی زیادی انجام دادند تا به خواسته های نامشروع خود در سطح بین المللی دست یابند که از آنجمله می توان به زد و بندهای آنان با اسرائیل، عربستان، آمریکا و سایر کشورهای غربی برای جلوگیری از منعقد شدن توافق وین بود. اما توافق در وین و در نهایت میان ایران، آمریکا و کشورهای اروپایی، روسیه و چین صورت گرفت و مجاهدین در فاز دیگری از انزوای بین المللی قرار گرفتند.
اما تنها سیاستی که طبق روال همیشگی و خستگی ناپذیر از جانب سازمان مجاهدین اجرا شد، همانا مقابله تمام عیار با خانواده ها بود؛ خانواده هایی که خسته و ناامید سالهاست بدنبال عزیزان و جگرگوشه هایشان با طی صدها کیلومتر خود را به عراق ناامن رسانده و بر درب های بسته کمپ لیبرتی می زنند تا شاید برای لحظه ای هم که شده عزیز خود را ملاقات کنند، اما سازمان مجاهدین خلق که معلوم نیست به چه دلیل، حتی اجازه یک ملاقات کوتاه را هم به آنان نمی دهد!
اینکه سازمان مجاهدین در رابطه با خانواده ها به هیچ صراطی مستقیم نیست، بسیار عجیب و غیرقابل فهم است، قاعدتاً اگر تشکیلات مجاهدین به نیروهای خود بلحاظ درک و فهم مسائل و توان ایدئولوژیک مطمئن است، نباید از ملاقات آنان با مشتی افراد عادی جامعه واهمه و ترس داشته باشد، زیرا بوسیله ملاقات، خانواده ها تحت تأثیر اعضای سازمان قرار گرفته و حتی شاید به صفوف این سازمان بپیوندند.
اما واقعیت چیز دیگری است، واقعیت این است که سازمان به آخر خط رسیده است و این ته مانده نیروها را برای قطع نشدن جیزه و مواجب خود توسط اسرائیل و عربستان نگه داشته است. سازمان بلحاظ تشکیلاتی و ایدئولوژیک کاملاً شکست خورده است و در سطح بین المللی هم با وجود لابی های قدرتمند یهود و طرفدار اسرائیل نتوانسته است به مقاصد ضد ایرانی خود برسد و برای همین در پایان فاز استفاده، برای اسرائیلی ها و اعراب می باشد و درست به همین دلیل می خواهد تا آخرین لحظه ممکن و به هر وسیله ممکن ته مانده نیروها را از ریزش شدید حفظ کند و برای دستیابی به این هدف، خانواده ها را سد راه و دشمن خود می داند، زیرا خانواده ها بدلیل تحریک عواطف اعضا موی دماغ و مزاحم هستند، تا جائیکه سازمان آنان را مزدوران ایران، وزارت اطلاعات، سپاه قدس، نیروهای زبده لشگر بدر و... می نامد.
اما این حربه تا ابد کارساز نیست و به زودی لیبرتی هم مانند اشرف سقوط خواهد کرد و خانواده های چشم انتظار در نهایت در کمپ لیبرتی یا کشور آلبانی فرزندان خود را ملاقات خواهند کرد
