حامیان امروز مجاهدین، همان امپریالیست های جهانخوار دیروزند!

  آیا این طنز تاریخ است یا یک نمایش قلابی از واقعیت پشت پرده؟

چندی پیش نیز مجاهدین بنابر سنت هر ساله یک نمایش خیابانی در پاریس برگزار نمودند که بیشتر جمعیت این نمایش شهروندان غیر ایرانی بودند و مجاهدین آنها را به سخنرانان امریکایی، جماعت ایرانی معرفی کردند.
در این گردهمایی ها سالانه مجاهدین معمولا حتی یکی از مسئولین اجرایی کشورها شرکت نداشته و بیشتر مسؤلین سابق و بازنشستگان نهادهای دولتی غرب حضور دارند و جالب اینکه اکثریت سخنرانان امریکایی می باشند، همان امریکایی هایی که مجاهدین برایشان سرکوچه کمین کرده بودند تا آنها را اعدام انقلابی کنند.

اما شرکت همین تعداد بازنشستگان در نمایش "تقلبی" مجاهدین ضمن آنکه نشان از چرخش 180 درجه ای مجاهدین دارد از طرفی بنا بر تجربه تاریخی به ما می گوید که از جانب آنها هیچ چرخش و تغییر قضاوتی نسبت به مجاهدین حاصل نشده است و کماکان همان نظر و قضاوت روز اول را از این فرقه دارند.

غربی ها اکنون علیرغم همه گونه حمایت و باد کردن مجاهدین به همان چشم 45 سال پیش به مجاهدین می نگرند که پس از ترور مستشاران نظامی آمریکا و بمگذاری در مسیر اتومبیل نیکسون به آن نگاه می کردند.

این یک بازی و سرگرمی برای غربی هاست که بیشتر آلوده به سیاست و زد و بند است نه اعتقاد به دمکراسی و حقوق بشر و نیز آنها خوب می دانند که مجاهدین ماهیتا نمی توانند منادیان آزادی و دمکراسی در ایران باشند.

دولتهای غربی چه آنها که بازنشسته شده اند و چه آنها که شاغل اند، نظرشان نسبت به مجاهدین هیچ تفاوتی با قبل نکرده و در سیمای مجاهدین یک متحد استراتژیک و قابل اعتماد نمی بینند و طرفه اینکه هر چقدر مجاهدین برای غربی ها دلبری کنند و دم بجنبانند آنها بیشتر به مجاهدین بی اعتماد و مظنون می شوند، چون آنها کهنه کاران دنیای استعمار و غارت و چپاولند و خوب می دانند که مجاهدین هم به غربی ها اعتماد ندارند و اگر امروز رو بسوی غرب آورده اند از پیسی و نداشتن حمایت مردمی است و به عنوان وسیله و ابزار می خواهند از آنها استفاده تبلیغاتی آنها برای مصرف داخلی کنند. از طرفی چگونه غربی ها بر محرومین و مستمندان که خود نقش اساسی در عقب ماندگی آنها داشته اند دل می سوزانند.

دولتمردان کشورهای اروپایی و امریکایی با منابع ارتباطی و اطلاعاتی که در اختیار دارند، می دانند که مجاهدین تا چه اندازه مورد تنفر مردم ایرانند و اگر گاهی از مجاهدین حمایت می کنند بیشتر دهن کجی به سران جمهوری اسلامی است و نه ترحم و دلسوزی برای مجاهدین و البته بعضی ها هم سبیلشان چرب می شود و کاری با دو طرف قضیه ندارند.