روز 16 آذر هم رسید و
کسی به فریب کاریهای مجاهدین گوش فرا نداد و هیچ اتفاق خاصی هم که مجاهدین
وعده آنرا می دادند نیفتاد و یک بار دیگر رهبری مجاهدین بور شد...
روز دانشجو و وضعیت فلاکت بار مجاهدین
روزهایی مثل 16 آذر- روز دانشجو و یا هر مناسبت دیگری در ایران فرصتی برای سنجش اعتبار و پایگاه اجتماعی نداشته گروه فرقه ای رجوی است. مجاهدین از همان اوایل آذر ماه با دهها اسم رسمی و غیررسمی و جعلی و مستعار سعی کردند تا از روز 16 آذر نهایت سوء استفاده را در مسیر اهداف فرقه ای خود بکنند.
چه اطلاعیه هایی را که بنام دانشجویان دانشگاه این شهر و آن استان و ... جعل نکردند چه شعر و شعرهایی را که نسرودند و چه اطلاعیه هایی را که صادر نکردند و چه صفحاتی را که در فیسبوک و ... به دروغ های آنچنانی آراسته نکردند و چه لفاظی هایی را که به دروغ به این و آن نسبت ندادند.
در تلگرام کانال خبری ساختند تا مردم خبرهایشون را برای آنها بفرستد. «شلعه های آذر» راه انداختند تا دانشجویان را تحریک و تهیج کنند و خلاصه به هزار ترفند دست زدند تا شاید از این نمد کلاهی برای مجاهدین دوخته شود ولی نشد که نشد.
و بالاخره روز 16 آذر هم رسید و کسی به فریب کاریهای مجاهدین گوش فرا نداد و هیچ اتفاق خاصی هم که مجاهدین وعده آنرا می دادند نیفتاد و یک بار دیگر رهبری مجاهدین بور شد.
وضعیت مجاهدین به مثابه آن کبکی است که سرش را زیر برف کرده و فکر میکند کسی او را نمی بیند.
اگر به اطلاعیه های آتشینی که تحت نام دانشجویان طرفدار مجاهدین در دانشگاههای سراسر کشور که توسط این گروه هر روز و شب صادر میشد نگاه کنیم تصور این بود که باید در روز دانشجو سیلی از طرفداران مجاهدین در دانشگاهها راه می افتاد ولی آنچه که از آن خبری نبود دانشجوی طرفدار این گروه فرقه ای بود.
واقعیت این است که اینگونه حرکات مشمئز کننده از سوی مجاهدین نوعی توهین به شعور دانشجو است. چرا که آنچه که دانشجو را از بقیه اقشار جامعه جدا میکند آگاهی و شعور سیاسی آنهاست که براحتی میتوانند گروههای سیاسی و میهن پرست را از گروههای فرقه ای و وطن فروشی مثل مجاهدین تشخیص داده و از آنان تبری جویند.
ولی رهبران کوته بین مجاهدین همیشه تلاش میکنند با پاک کردن صورت مسئله از هر شرایطی برای پیشبرد اهداف شومشان نهایت سوء استفاده را بکنند.
امسال نیز مجاهدین بختشان را در روز دانشجو به آزمایش گذاشتند و جز روسیاهی برای رهبران این گروه چیز دیگری نماند و باید گفت: هر سال دریغ از پارسال.
سیدحجت سیداسماعیلی- ایران دیدبان
