وقتی صحبت از منافق می شود یک شعار کینه توزانه نیست. منافق کسی است که وقتی حرفی می زند برای ریاکاری و کلاهبرداری و فریب خلق است. مسعود و مریم رجوی نماد این واژه هستند. کسانی که ادعای دمکراسی می کنند و از عدم علاقه خود به قدرت می گویند اما بخاطر رسیدن به قدرت از هیچ جنایتی حتی علیه نیروهای وفادار خود رویگردان نبوده اند و ده ها هزار انسان را به کشتن داده اند.
آیا مریم رجوی آنگونه که ادعا می کند دنبال این نیست که حکومت را سرنگون کند و خود به جای آن بنشیند؟ پس چطور در نشست ها مکرر داخلی مدعی بود که مجاهد خلق تنها وظیفه اش این است که رجوی را در ایران به رهبری برساند؟
آیا مسعود رجوی بعد از وفات آیت الله خمینی و دیدن 10 میلیون مشایعت کننده از خشم فریاد نزد که اگر همه ایران هم خمینی را دوست داشته باشند من مخالف هستم؟ پس چرا مریم قجر مدعی است که نظر ما همان نظر مردم ایران و آرای آنان است؟ جز دروغ و ریاکاری چه چیزی در سخنان این زن یافت می شود؟ آیا همین برای اثبات منافق بودن این زوج و همفکرانشان کافی نیست؟
